Beyşehir'de bir sonbahar vakti idi.Haftalık kros çalışması için,yine Yakamanastır milli parkında zirveye doğru koşuyorduk.Zirveye çıktıkça eteklerde kalan Beyşehir gölünün mükemmel görüntüsü herkesi büyülüyordu.Kros çalışması büyük küçük herkesin iple çektiği bir antrenman günü idi.Koşumuzun sonunda Pınar başında oturup dinleniyorduk.Bu pınar başı sohbetinin konusu da hemen hemen belli idi.Genellikle İçimizden büyük olanlar minik sporculara yaptıkları müsabakalarını anlatırdı.Küçük sporcular büyüklerinin bu maceralarını hararetle dinlerler ve ders çıkarmaya çalışırlardı.Çoğu taekwondoya yeni başlayan acemi çocuklardı öğrenmeleri  gerekli olan çok şey vardı.Deneyim ve tecrübelerimizi onlara aktarmayı kendimize bir görev biliyor ve bu duygu içinde ballandıra ballandıra seyahat ve müsabakalarımızı anlatıyorduk..
Hemen önümüzde bir kelebek çalılığın üzerine kondu..Çok güzel ve narin idi.Üzerinde her türlü rengi çeşitli tonları ile görmek mümkün idi.Harika bir işçilik vardı..Sohbetimizi bir anda kestik ve hepimiz ona odaklandık..Hareketlerini dikkatle gözlüyorduk..
Belli ki upuzun ömrünün son saatlerini yaşıyordu..Konduğu ufak çalılığın üstünde bir kaç kez kanat çırptı yan yattı ve yere düştü.Yerde çırpınıyordu..Ölüm gelip çatmıştı..
Minik sporcularımızdan birisi hemen kalktı bir kaç adım attı ve kelebeği düştüğü yerden aldı.Çalılığın üzerindeki öbeğin üzerine yeniden koydu..
Kelebek tekrar birkaç kanat daha çırptı uçamadı ve yeniden yere düştü..
Minik sporcumuz tekrar kalktı bir kaç adım attı ve kelebeği tekrar yerden aldı ve yeniden yerine koydu..
Ancak kelebek bir kez daha yere düştü..
Minik çocuk yeniden yerinden kalktı ve kelebeği tekrar avuçları içine aldı..
-Yapma  dedik ve güldük..Bu kelebeğin doğasıdır.Kelebeklerin ömrü sadece 2-3 gündür.Çok kısa süre yaşar ve ölürler.Bu kelebeğin doğasıdır.Senin gayretlerin ona sadece eziyet vermeden ibarettir.Bırak rahat ölsün dedik..
-"Olsun abi" dedi..Minik çocuk
-"O kelebeğin doğasında kısa yaşamak ve ölmek vardır.Ama bizde insanız .Bizim doğamızda da düşen bir zavallıya yardım etmek vardır.Onun doğası ölmekse bizim doğamız da kurtarmaya çalışmak .Ben gene de üzerime düşeni yapayım " dedi.
Ve tekrar kelebeği yerine koydu. Kelebek bir kaç kez daha kanat çırptı.Ve sessizliğe büründü..Ama düşmedi o çalılığın üzerindeki yaprak kümesi onun son yuvası oldu..

Kelebeğin ölümüne gözyaşlarını pınar edercesine ağlayan bir çocuğun kalbi ne kadar saf ve temizdir , hayal edebiliyor musunuz.

Yamaçtan aşağı doğru koşarken ufacık bir çocuktan büyük bir ders almanın ağırlığı vardı..
Bir daha o pınar başına oturmayacağım ve asla minik sporculara ders vermeye kalkmayacağım..