"Azim"

Salon çalışmaları yazın çok sıkıcı geliyordu.Hepimizde zaten sıcağın verdiği bir bunaltıcı hava vardı.Birde üstüne üstlük aynı hareketin sürekli tekrarı bizi canımızdan bezdirmişti. Hocam dedik artık sıkıldık başka hareket yapalım.
  Hocamız;
-" Tamam gelin bakalım dedi.Çalışmayı bırakıyoruz.Size bir Uzakdoğu hikayesi anlatacağım."
Keyfimiz yerine geldi, hocamızın hikayeleri her zaman ilginç olur ve dinlemeye değerdi.
Hocamız anlatmaya başladı
      "Bir Japon çocuğun tek hayali ünlü bir karateci olmaktı.Fakat ailesi buna izin vermiyordu.Bir gün talihsiz bir kaza sonucu çocuk tek kolunu kaybetti.
  Ailesi çocuğun moralinin çok kötü olduğunu görünce ona bir karate hocası tuttu.Hoca ilk dersinde çocuğa karşısındakini sağ koluyla tutup üstünden savurmayı gösterdi.Hatta ik,nci ,üçüncü ve sonraki bütün derslerde hep aynı hareketi gösteriyordu.
   Çocuk bir gün hocasına
-"Hocam ben çok sıkıldım, artık başka hareketlere geçsek" dedi.
 Hoca ise bunu kabul etmeyerek dünyada bu işi en hızlı yapan kişi olmadıkça bitiremeyeceğini söyledi.Çocuk o kadar hızlanmıştı ki , hocasını bile göz açıp kapayıncaya kadar yerden yere vuruyordu.Bir gün hoca elinde bir kağıtla geldi.Kağıtta çocuğun gençler karate şampiyonasına katılabileceği yazıyordu.
  Çocuk çok şaşırdı.Ertesi gün salonda salonda rakibinin karşısına çıkacağı sırada heyecanla hocasına sordu
-"Hocam bu iş nasıl olur? Ben sadece tek hareket biliyorum.Kesin kaybederim.
Hocası ise;
-"Sadece hareketi yap" cevabını verdi.
 Çocuk ringe çıktı ve hareketiyle rakibini eledi.Hatta bildiği tek hareketle finale kader çıktı. Finalde karşısında kendisinden iki kat kadar iri birisi vardı.Önce çok korktu ama yine bildiği hareketi yaparak son rakibini de yendi ve şampiyon oldu.
    Sevinçle hocasının yanına koştu.
-"Hocam nasıl oldu anlamıyorum.Sadece bir hareket biliyorum, tek kolluyum ve şampiyon oldum.
Hocası çocuğa baktı ve dedi ki;
-"Senin yaptığın hareket karatedeki en zor hareketlerden biridir.Ve tek savunması vardır oda, rakibin sol kolunu tutmak."
   Her neyse kaldığımız yerden çalışmaya tekrar başladık.Sanki birer kolumuz yokmuş  ve şampiyon olmamız gerekliymişçesine bıkmadan ,büyük bir hırsla......